Mijn eerste trektocht in de bergen maakte ik op m’n 19e. Met Intertrek, een reisorganisatie die later failliet zou gaan door een dodelijk ongeluk tijdens een van hun reizen in de Sierra Nevada. Deze tocht was in alle opzichten een game-changer. Ik werd verliefd op de bergen en ging daarna plannen maken om steeds vaker zelf op pad te gaan. Daarnaast wilde ik niet meer achter iemand aanlopen en begon ik bewust kennis te verzamelen van alles wat met bergsport te maken had. Van deze tocht weet ik niet meer heel precies hoe hij in elkaar zat, ook omdat ik alle latere tochten zelf had ontworpen, maar aan de hand van de foto’s is er wel wat te reconstrueren.
We kwamen aan met de TGV in Lourdes en kampeerden in Cauterets. De tenten waren Wild Country Sirocco’s van Intertrek. Dozen met gedroogd voedsel voor twee weken werden uitgepakt en onderling verdeeld.
Vandaar ging het richting Pont d’Espagne, hieronder. Een korte inloopdag.
Verder naar refuge Wallon, waar gekampeerd werd en de dag erna refuge des Oulettes de Gaube, aan de voet van de Vignemale (3298m), waar ik 10 jaar later terug zou komen.
Langs de Vignemale klommen we hogerop, de sneeuw in. Langs refuge de Baysselance.
Lac d’Ossoue was het einde van deze etappe een kristalhelder meer, waar we het stof en zweet van ons afspoelden met een verfrissende ijskoude duik.
Over de hoofdkam naar Spanje ging het naar de camping in San Nicola de Bujaruelo en van daar op de rustdag naar het dorp Torla. Na de rustdag trokken we verder richting de Ordesa-kloof naar de monte Perdido, de hoogste regionen van het nationale park.
Bij rifugio Goriz onder de Monte Perdido kampeerden we. Ik herinner me dat we ’s nachts ontzettende storm- en hagelbuien over ons heen kregen en daarna in thermo-ondergoed nog naar buiten zijn gegaan om de scheerlijnen van de mishandelde tent opnieuw af te spannen. Gelukkig waren we niet met tent en al de kloof ingeblazen.
Een korte dag verder naar de Breche de Roland, waar we aan de voet van de klim onze tenten opsloegen en de hele middag konden turen naar de route van morgen, die hoog boven ons uit de rots- en sneeuwwanden in torende.
Bovengekomen een kabelpassage met een glad en veelbelopen sneeuwspoor eronder. Met kabel was het al hachelijk en voor sommigen een grensverleggende activiteit.
Langs Refuge des Sarradets, met veel sneeuw. Wandelaars die op elkaar wachten, om geen glijpartijen of ongelukken op de smalle sneeuwpaadjes te veroorzaken.
Gavarnie met grandioos uitzicht op de cirque en de breche vanaf de camping.
Terug bij Lac d’Oussoue, het stuwmeer dat we ook op de heenweg passeerden.
De een na laatste dag buigen we uit het dal af en klimmen naar de Lacs d’Estom in mistig weer. Hier werd nog even een klassieke groepsfoto gemaakt met de zelfontspanner.
PRAKTISCH
Dit was een 2-weekse Intertrek kampeertrektocht. We namen de TGV naar Lourdes en de bus naar Cauterets en kwamen daar na twee weken ook weer terug. Voor deze reis had ik met de Op Pad in de hand mijn eerste bergsportuitrusting bij elkaar gescharreld. Tenten en kookspullen waren van de organisatie.
ACCOMMODATIES
(Wild-)kamperen: Cauterest, Pont d’Espagne, refuge Wallon, refuge des Oulettes de Gaube, Lac d’Oussoue, San Nicolas de Bujaruelo, rifugio Goriz, Breche de Roland, Gavarnie, Lac d’Oussoue, Lacs d’Estom
KAART
Institut Cartografic de Catalunya | Rando Editions | Gavarnie – Ordesa | 1:50.000
